Не знаю хто там бачить пластик. Для мене це диня, але не жіноча легка, а така копчена, концентрована, чоловіча, димна. Трохи якогось лаку, глянцю. Аромат не на кожен день, це під настрій, на щось незвичне. Блогери пишуть про футуристичність, але я більше до автора схиляюсь, бо Фантомас це фільм середини 60-х. От та епоха, такий собі ретро техно, вінтажно-яскравий